Oei! wat ben ik daarmee regelmatig tegen de lamp gelopen. Ik hunkerde zó naar contact, dat ik álles deed voor de ander om maar in verbinding te staan. MAAR …. WAAR WAS IK?

Soms ben ik hysterisch onverantwoord en brul ik soeptaal tegen mijn geliefden, of voel ik mij slachtoffer en zwelg in zelfmedelijden, ben ik onuitstaanbaar ongeremd tegen mijn kinderen, zonder reden gruwelijk en onredelijk boos, verliefd op de verkeerde, sta ik ongegeneerd te flirten in mijn wandelschoenen, ben ik een draak van een vrouw of huil ik de longen uit mijn lijf bij het onkruid plukken in de tuin omdat het verdriet in mij niet te remmen is.

Soms kan muziek je op slag raken, in vervoering brengen, tot tranen roeren of in staat van euforie brengen! Dat is rebalancing voor mij: een eindeloze bron van levensenergie waar je jezelf altijd mee kan voeden.

“Zullen we samen hardop dromen?” vroeg ik haar. En daar was het…. Zomaar ineens had ik tegen Anna, multi-kunstenares, uitgesproken dat ik graag in haar wereld verkeer. Zonder pardon had ik mijn verlangen uitgesproken en mijn kwetsbaarheid getoond in de wijde wereld waar afwijzing op de loer ligt.